Stop Theo ‘Trump’ Francken: de strijd gaat door!

Op zaterdag 13 januari waren er in Brussel duizenden betogers die protesteerden tegen het brutale en repressieve asielbeleid van Theo ‘Trump’ Francken. Premier Charles Michel haalde uit naar al wie kritiek heeft op Francken: “Links beschikt over geen enkel geloofwaardig alternatief op wat de regering voorstelt.” (Le Soir 9 januari).

Artikel door Pietro (Brussel) uit maandblad ‘de Linkse Socialist’

Wie vangt ‘alle ellende van de wereld’ op en wie veroorzaakt ze?

Sinds de val van de Berlijnse Muur werden voor 585 kilometer aan muren tegen migranten gebouwd in Europa. Fort Europa probeert mensen tegen te houden voor ze aan die grenzen komen door akkoorden te sluiten met partnerlanden als Libië of Turkije, die geld krijgen om vluchtelingen tegen te houden. Die strategie heeft ertoe geleid dat de Middellandse Zee de dodelijkste grens ter wereld is. Sinds 2000 zijn er meer dan 33.000 doden gevallen bij pogingen om de zee over te steken, aldus de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) in een rapport uit november 2017.

Het neokoloniale beleid en de imperialistische oorlogen dragen er in grote mate toe bij dat miljoenen mensen hun leven riskeren in de hoop elders een betere toekomst te vinden. Elke regering probeert de verantwoordelijkheid voor de problemen door te schuiven, met als resultaat dat vluchtelingen in onmenselijke omstandigheden leven. De EU is wereldwijd goed voor 22,1% van de rijkdom. Toch bevinden slechts 6% van de vluchtelingen ter wereld zich in Europa. Het zijn vooral de armste landen die het grootste aantal vluchtelingen opnemen, meer dan 90% zelfs. Het argument dat wij niet ‘alle ellende uit heel de wereld’ kunnen dragen, staat dus wel heel ver van de realiteit af.

Is de grondstroom in ons land racistisch?

De dramatische situatie op de Middellandse Zee en het racistische beleid van de rechtse regering leiden al langer tot discussies en acties die niet beperkt zijn tot het milieu van activisten. Volgens het platform voor steun aan vluchtelingen ‘Refugees Welcome’ hebben er meer dan 3.000 mensen vluchtelingen uit het Maximilaanpark bij hen thuis opgevangen om ze te beschermen tegen razzia’s door de politie. Elke avond krijgen ongeveer 400 vluchtelingen op deze manier onderdak bij particulieren. Tienduizenden anderen zijn betrokken bij de opvang of de ondersteuning van vluchtelingen.

De Coördinatie van Mensen-zonder-papieren en verschillende politieke en syndicale organisaties mobiliseren actief tegen het huidige asielbeleid. Op 12 november hield de Coördinatie een bijzonder geslaagde nationale betoging (zie de vorige editie van deze krant). Er volgde ook een actie tijdens de Europese Migratietop van 13 december. Er volgde op 13 januari opnieuw een sterke actie: zowat 8.000 betogers protesteerden tegen Francken en het asielbeleid van deze regering. Racisme is effectief een breed aanwezig probleem, maar er is ook een actieve zoektocht naar solidariteit.

De angst voor de gevolgen van sociale afbraak biedt vandaag ruimte voor populisten en voor racisme. Dat verklaart de populariteit van Francken. We kunnen dat enkel keren door een offensief programma en eengemaakte strijd tegen het volledige besparingsbeleid. Dan kan de reeds bestaande solidariteit de bovenhand halen. De rechterzijde wil dat stoppen, onder meer met een voorstel om steun aan vluchtelingen te bestraffen.

Heel het beleid is problematisch

Er is heel veel kritiek op de regering, maar sommigen beperken zich tot de stijl van Francken. De regering kan de sociaaldemocratische oppositiepartijen de mond snoeren door erop te wijzen dat Maggie De Block als staatssecretaris voor asiel in de regering-Di Rupo hetzelfde beleid voerde. Louis Tobback (SP.a) in een interview met Knack: “Veel van wat Theo Francken doet, zou ik ook doen.” Zijn kritiek beperkt zich tot het feit dat Franken “er te veel van geniet” om mensen uit te wijzen.

Op de acties beperkten sommigen zich tot de eis van het ontslag van Francken, zonder het asielbeleid in het kader van heel het rechtse beleid van deze regering te plaatsen. Dat depolitiseert het debat. Het is een illusie te denken dat er gewoon met het ontslag van Francken een ander beleid zal komen, zelfs indien ontslag door velen als een overwinning zou gezien worden. Sommigen stellen wel dat de hele regering het probleem is en koppelen daaraan de eis van ontslag van de regering, maar zonder duidelijk perspectief van hoe we een krachtsverhouding kunnen opbouwen om dit effectief te bekomen. Nog anderen hebben het over de noodzaak van een Europese oplossing en quota voor de opvang van vluchtelingen.

Er is wel een alternatief

De sterke acties en de solidariteit zorgen voor enthousiasme en hoop. Maar we weten ook dat er niets erger is dan cynisme op basis van verdwenen hoop. Dat kunnen we vermijden door het verzet tegen het asielbeleid te koppelen aan het verzet tegen alle asociale maatregelen van de regering en door fundamentele antwoorden op de huidige crisis naar voor te schuiven.

De regering probeert verschillende lagen van de bevolking tegen elkaar op te zetten. Als er geen strategie is om samen te strijden tegen het beleid en het establishment, is het soms verleidelijk om naar beneden te schoppen naar wie nog meer uitgebuit wordt en wie in een nog wanhopiger positie zit. Om dat tegen te gaan, moeten we duidelijk maken dat niet de migranten verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan betaalbare huisvesting en degelijke jobs of voor de tekorten in de sociale zekerheid. Die tekorten zijn het resultaat van een bewuste politiek van een transfer van rijkdom van de overgrote meerderheid van de bevolking naar een kleine elite aan de top.  We hebben er alle belang bij om ons te verenigen in een sterke sociale beweging die in staat is om de middelen af te dwingen die nodig zijn om iedereen een degelijk leven aan te bieden. Dat er middelen genoeg zijn, bleek eens te meer uit de Paradise Papers. Er is geld, maar dan moeten we het wel halen waar het zit.

Een fundamenteel antwoord op de vluchtelingencrisis is enkel mogelijk door een einde te maken aan de neokoloniale plunderpolitiek en de militaire interventies die voor ellende en oorlog zorgen. In Soedan, Tunesië en elders ontwikkelen er bewegingen tegen de heersende corrupte elite en het asociale beleid dat door onder meer het IMF gestuurd wordt. We moeten die bewegingen actief ondersteunen. Net zoals het verzet tegen het asociaal beleid hier, kan echte verandering enkel bekomen worden door een breuk met het kapitalisme en socialistische maatschappijverandering waarbij de noden van de meerderheid van de bevolking centraal staan in plaats van de winsten van een kleine minderheid. Dit zal niet uit de lucht komen vallen: we moeten ons organiseren.

 

  • 25 februari: nationale betoging tegen Francken en zijn asociaal asielbeleid. Facebook event
  • 24 maart: nationale betoging in het kader van de internationale dag tegen racisme.  14u Brussel Noord. Facebook event