De recordeditie van de Belgian Pride op 21 mei, met 120.000 aanwezigen, was opvallend strijdbaarder dan de jaren voorheen. Veel deelnemers hadden zelfgemaakte borden bij waar slogans als ‘stop pink washing’ en ‘pride is not for profit’ op geschreven stonden. Ook met Campagne ROSA vormden we een strijdbaar blok van enkele honderden activisten. Op 26 juni organiseren we Pride is a Protest met betogingen in Gent en Brugge.
door Frede (Brugge)
Van rebellie tot commercie
De Pride ontstond op de verjaardag van de rebellie van Stonewall. In de beginjaren waren het strijdbare betogingen waarin de strijd van LGBTQIA+ personen gelinkt werd aan die van alle jongeren en werkenden tegen de onderdrukking door de heersende klasse. Op basis van het collectief protest werd heel wat vooruitgang geboekt.
Helaas kwamen er geen initiatieven van vakbonden en grote organisaties uit de arbeidersbeweging. Dit liet ruimte voor commercialisering en de Pride werd stilaan beperkt tot een dag om te feesten. Het feit dat er rechten afgedwongen zijn, mag uiteraard gevierd worden. Maar dit wordt misbruikt door grote bedrijven en instanties die op de kar springen om zichzelf een LGBTQIA+ friendly imago aan te meten en tegelijk alle elementen van rebellie uit het protest te halen.
Rond IDAHOT (Internationale Dag tegen Holebifobie, Transfobie en Interseksfobie op 17 mei, omdat de Wereldgezondheidsorganisatie op 17 mei 1990 homoseksualiteit uit de lijst van geestesziekten schrapte) en de herdenking van Stonewall op 28 juni, profileren tal van grote bedrijven zich met een logo in regenboogkleuren. De regenboogvlag die het kenmerk is van de LGBTQIA+ beweging wordt ook gebruikt om meer producten te verkopen. Van sokken over tote bags tot T-shirt in regenboogkleuren: in de grote winkelketens vind je het allemaal.
Strijd blijft nodig
Grote bedrijven in de VS meten zich een regenboogimago aan, maar steunen tegelijk de politici die steeds verder in de aanval gaan op LGBTQIA+ personen en vrouwen. De aanval op het recht op abortus toont het belang van een strijdbare benadering, los van het politieke en economische establishment.
De aanval op het recht op abortus kadert in een meer algemene polarisatie die door conservatieve politici uitgespeeld wordt om hun eigen positie te versterken. Dit richt zich ook tegen LGBTQIA+ personen. Nog geen tien jaar na de legalisatie van het same-sex huwelijk in alle staten van de VS worden LGBTQIA+ personen hard geraakt door het verbod op zorg voor transjongeren in Texas en het verbod om over seksualiteit te spreken in de lagere scholen van Florida. Eerder werden meer dan 1500 boeken op scholen verboden. Het merendeel van die boeken zijn geschreven door en/of gaan over LGBTQIA+ personen en mensen van kleur. Als de aanval op het abortusrecht doorgevoerd wordt, zal dat een precedent zijn voor nog meer LGBTQIA+ fobe wetten.
Het toont aan dat geen enkel recht onder dit systeem voor altijd verworven is. Het systeem in crisis leidt tot sociale spanningen waarop verdeeldheid ingang kan vinden. Extreemrechts en populisten spelen in op ongenoegen en tekorten om hun boodschap van haat te propageren. Ook bij ons blijft dit een gevaar. Het Vlaams Belang scoort met racisme en aarzelt niet om het terrein voor te bereiden om dat ook te doen met meer uitgesproken LGBTQIA+ fobie. Trans personen worden daarbij in het bijzonder geviseerd. Er mogen dan wel parlementsleden van extreemrechts uit de kast komen, haat en verdeeldheid blijft de corebusiness van die partij. Het beperkt zich overigens niet tot het VB, ook Theo Francken van N-VA liet zich al meermaals negatief uit over trans personen.
Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons
Campagne ROSA komt uitdrukkelijk op voor sociale eisen zoals publieke investeringen in onderwijs (met ook degelijke lessen seksuele opvoeding waarin LGBTQIA+ thema’s en genderdiversiteit aan bod komen), zorg, huisvesting, ontmoetingsplaatsen, opvanghuizen … Dat zijn eisen die noodzakelijk zijn voor LGBTQIA+ personen maar ook voor de volledige werkende klasse. Ze gaan in tegen de huidige gang van zaken waarbij de tekorten erg groot zijn en er geen middelen vrijgemaakt worden die aangepast zijn aan de noden.
Afbouw van openbare diensten versterkt de rol van het kerngezin om sociale taken op te nemen die niet door de gemeenschap opgenomen worden. Het promoten van het kerngezin (vader, moeder en kinderen) leidt tot LGBTQIA+ fobie. Discriminatie stoppen, kan het best door samen op te komen voor meer openbare voorzieningen en diensten. Als iedereen toegang heeft tot een degelijke job, betaalbare huisvesting, creatief onderwijs en goede zorg, dan wordt de voedingsbodem voor verdeeldheid en haat weggenomen.
Op IDAHOT was er een incident op het Xaveriuscollege in Antwerpen. Een regenboogvlag werd gevandaliseerd door een groep leerlingen. In de media werd hier al snel met racisme op gereageerd en werd gedebatteerd of een regenboogvlag op school wel kan. Enkele van de betrokken leerlingen waren gefrustreerd omdat een hoofddoek niet mag en een regenboogvlag wel. Zoals wij actief opkomen voor het recht om al dan niet een hoofddoek te dragen, verdedigen we ook het recht van LGBTQIA+ jongeren om zichzelf te zijn. De strijd tegen LGBTQIA+ fobie, seksisme en racisme is dezelfde. We moeten samen strijden voor een veilige school waar iedereen kan dragen wat die wil en waar seksualiteit, gender, wederzijdse toestemming … al vanaf de kleuterklas kunnen besproken worden. Dat vereist natuurlijk de nodige publieke middelen.
Het blijft niet altijd bij haatberichten op sociale media of het stukmaken van een vlag. Fysiek geweld op LGBTQIA+ personen blijft een dagelijkse realiteit. Denk maar aan de homofobe moord op twee mannen in Ierland eerder dit jaar of de incidenten tijdens en na de Belgian Pride. De situatie voor LGBTQIA+ personen zal niet ‘met de tijd’ beter worden. We moeten actie voeren tegen elke vorm van geweld en een beweging opbouwen tegen LGBTQIA+ fobie en het kapitalistisch systeem.
Een samenleving zonder LGBTQIA+ fobie is een samenleving die georganiseerd is rond het vervullen van de noden van jongeren en werkenden, niet het boeken van megawinsten. Die socialistische samenleving kunnen we enkel bereiken door consequent strijd te voeren en ons te organiseren rond een programma van sociale eisen.
Voer met ons actie op 26 juni, kom naar ons zomerkamp begin juli en engageer je in Campagne ROSA om deze strijdbare benadering naar buiten te brengen in campagnes en acties.
