Er is nog steeds veel racisme. Decennia van neoliberaal beleid hebben tekorten op alle vlakken gecreëerd of versterkt. Wie ellende en oorlog ontvlucht, wordt hier toegevoegd aan de reeds lange wachtlijsten.
door Clément T. (Luik) uit maandblad De Linkse Socialist
De regeringen weigeren de middelen vrij te maken voor een sociaal beleid. Daarom proberen ze mensen die in België wonen uit te spelen tegen wie aan armoede elders probeert te ontsnappen. Niemand vlucht voor het plezier. De rampzalige aardbevingen in Turkije, Koerdistan en Syrië hebben honderdduizenden mensen dakloos gemaakt. Velen zullen proberen naar Europa te komen op zoek naar huisvesting en een waardig leven. Dit zal de wachtlijsten nog langer maken.
Na vijf jaar van een harde rechtse regering met een weinig verhuld racisme, hoopten velen dat de komst van de Vivaldi-regering in 2019 verandering zou brengen. Dat was helaas niet geval. De opvangcrisis voor asielzoekers is er een uitdrukking van. Terwijl er geen middelen voor menswaardige opvang zijn en de regering daar al duizenden keren voor werd veroordeeld dit jaar, wordt er wel geïnvesteerd in extra gesloten centra voor asielzoekers. Dat zijn gevangenissen gericht op gedwongen uitwijzing. Bovenop de zes bestaande centra (751 plaatsen) komen er tegen 2030 nog vier extra bij. Bij de aankondiging ervan verklaarde toenmalig staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) dat dit “een grote stap in het terugkeerbeleid” is.
Massale publieke investeringen nodig
Er is nood aan een antwoord op de tekorten. Massale publieke investeringen in betaalbaar wonen, gezondheidszorg en onderwijs. De behoeften en noden van al wie hier woont en al wie ellende ontvlucht, moeten daarbij centraal staan. Daar samen voor strijden, is de meest efficiënte manier om racistische en andere vooroordelen te doorbreken.
De acties in het kader van de internationale dag tegen racisme kunnen daarvoor aangegrepen worden. Dit jaar wordt er op zondag 19 maart geprotesteerd door een brede waaier aan organisaties van het middenveld tot Groen, Ecolo en PVDA. Het eisenplatform bevat goede voorstellen, maar deze blijven grotendeels beperkt tot wat de overheden kunnen doen zonder extra middelen uit te trekken. We kunnen beter vertrekken vanuit wat nodig is en wat ons verenigt, in plaats van wat voor de traditionele politici ‘haalbaar’ is. Wetten kunnen een stap vooruit zijn, zeker als ze afgedwongen zijn door strijd. Ons daartoe beperken volstaat echter niet, dit bevat immers het risico dat onze eisen van hun politieke inhoud ontdaan worden.
Er zijn middelen nodig om de veiligheid te garanderen van al wie zich hier wil vestigen. De Belgische regering schiet tekort op dat vlak en is al meermaals veroordeeld omdat de minimale voorwaarden voor opvang niet nageleefd worden. Het gaat om voorwaarden die effectief erg minimaal zijn. Onze wetten maken van sommige mensen ‘illegalen’. Dat is vooral een economische kwestie: het bestaan van een grote groep mensen-zonder-papieren biedt mogelijkheden van tewerkstelling aan lage lonen en zonder bescherming. Dergelijke sociale dumping zet druk op alle lonen en arbeidsvoorwaarden. Als antwoord op sociale dumping is er nood aan een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren.
In de strijd tegen racisme en verdeeldheid, volstaat het niet om te wijzen op de waarde en de rijkdom van multiculturalisme. Het volstaat evenmin om ons enkel te richten op zogenaamde institutionele oplossingen. Racisme bestrijden, is vooral een sociaal-economische kwestie van strijd tegen de sociale wanhoop die racisme voedt.
Zoals Malcolm X zei: ‘Er is geen kapitalisme zonder racisme.” Racisme en verdeeldheid zitten in het DNA van het kapitalisme. Om stappen vooruit te zetten, moeten we ons inzetten voor de afschaffing van het kapitalistische privé-eigendom van de productiemiddelen en de wurggreep hiervan op zowel politiek als gerechtelijk vlak.
Voor een algemene regularisatie van mensen-zonder-papieren, tegen gedwongen uitwijzingen en gesloten centra, voor betaalbaar wonen, degelijke zorg en onderwijs voor iedereen: betoog mee op 19 maart!