De strijd van LGBTQIA+personen leidde tot meer acceptatie en erkenning. Gelijkheid op papier werd afgedwongen. Geweld en discriminatie worden vaker aangeklaagd. Toch lijkt LGBTQIA+fobie meer aanwezig. Een alliantie van conservatieven en extreemrechts wordt mondiger en gewelddadiger. Ze beschikken over een enorm platform om transfobie en queerfobie te verspreiden. Hoog tijd om hen van antwoord te dienen en onze strijd voor echte gelijkheid en vrijheid van expressie te volbrengen!
Geen kapitalisme zonder LGBTQIA+fobie
Velen halen het eind van de maand niet meer, kunnen hun studies niet betalen, voelen zich onveilig of zien hun werk en levensomstandigheden achteruitgaan. Extreemrechts wijst bewust naar de verkeerde zondebok. Met onder andere transfobe discussies over transvrouwen in sportcompetities leiden ze de aandacht af van wat echt oneerlijk is: het constante gegraai van ultrarijke kapitalisten. Over hoe de toegang tot sport en beweging voor iedereen mogelijk gemaakt kan worden, wordt er dan weer gezwegen.
Discriminatie zit diepgeworteld in het kapitalisme. De traditionele patriarchale gezinsstructuur wordt gebruikt om vrouwen te belasten met onbetaalde zorg en huishoudelijk werk. Binaire genderrollen, waarin mannen met dominantie geassocieerd worden en vrouwen met zorg, houden het systeem in stand. LGBTQIA+personen dagen die rollenpatronen en het traditionele kerngezin uit. Dat vormt de basis voor de structurele onderdrukking van LGBTQIA+personen.
Van Stonewall tot Pride is a Protest
De strijd van LGBTQIA+personen belangt de hele werkende klasse aan, maar in hun strijd staan ze te vaak alleen. Andersom bouwden LGBTQIA+activisten consequent solidariteit uit met de werkende klasse. In de Britse mijnwerkersstaking van 1984 tegen het asociale neoliberale beleid van Thatcher, haalden solidariteitsgroepen van LGBTQIA+personen geld op voor de stakers. De schitterende film ‘Pride’ brengt dat in beeld. Die traditie wordt voortgezet. In Parijs haalde een queer-stakerskas in de voorbije maanden meer dan 50.000 euro op als steun voor de beweging tegen de asociale pensioenplannen en het regime van Macron.
Ook op de werkvloer is er LGBTQIA+fobie. 72% van de LGBTQIA+ personen in België durft op de werkvloer niet open zijn over hun seksuele voorkeuren of gender. Zonder eenheid is het moeilijker om samen te strijden. Er is nood aan een offensieve campagne op elke werkvloer om komaf te maken met LGBTQIA+ fobie. De strijd van LGBTQIA+personen voor meer gelijkheid maakt deel uit van de strijd die gevoerd wordt voor degelijke jobs, minder werkdruk en hogere lonen. Bovendien hebben we iedereen nodig in die strijd.
Voor een socialistische wereld – vrij van onderdrukking
Strijd loont, maar zodra het kan, worden verworvenheden teruggedraaid. Dat zien we vandaag met de wereldwijde aanvallen op abortusrechten, transzorg en de toename van haatspraak tegen onderdrukte groepen. Regenboogkapitalisme betekent geen echte gelijkheid. Verworvenheden zoals de acceptatie van LGBTQIA+personen worden misbruikt door bedrijven om zich als progressief voor te stellen en hun verantwoordelijkheid in de oorzaak van ongelijkheid weg te wassen. Om te strijden tegen de wortels van discriminatie, hebben we het geld, de rijkdom en de middelen nodig die nu in handen zijn van de kapitalisten.
Zoals de revolutionaire transactivist Leslie Feinberg zei: “Niemand van ons zal vrij zijn totdat we een economisch systeem bouwen dat zich baseert op de noden van elke mens. Als trans personen zullen we geen echte vrijheid bekomen tot we een samenleving winnen waarin geen enkele klasse baat heeft bij het aanwakkeren van haat en vooroordelen, waar wetten die sekse, gender en menselijke liefde beperken ondenkbaar zullen zijn. Wij, de trans strijders, zal je vinden tussen de voortrekkers van de strijd voor de echte bevrijding!”
De strijd tegen LGBTQIA+fobie moet er een zijn voor een socialistisch alternatief. Waar geen enkele kapitalist winst maakt op puberteitsremmers of andere noodzakelijke zorg. Waar de grote sleutelsectoren zoals de energie-, farma-, zorg- en bankensector in eigendom van de gemeenschap en onder democratisch beheer van de werkende klasse staan. Leden van LSP, deel van International Socialist Alternative (ISA), voeren elke dag strijd voor zo’n wereld. Dat is ook de reden waarom we in 2017 het initiatief namen om Campagne ROSA te lanceren. Als we ons organiseren, kunnen we winnen: doe mee!
- Woensdag 28 juni: Pride is a Protest in Gent. 17u Coyendanspark. Facebookevenement
