Neen, het Vlaams Belang is geen sociale partij!

Op 24 september 2023 houdt Vlaams Belang een sociaaleconomisch congres in Affligem. Hier zal het zichzelf afschilderen als een sociale partij voor Vlamingen. Zo probeert de partij populariteit te winnen onder kiezers van wie de levensomstandigheden onder druk staan door jarenlang neoliberaal beleid: besparingen op sociale voorzieningen, slechtere arbeidswetten en andere maatregelen hebben hun stempel al gedrukt. Van het zelf aangemeten imago van ‘sociale partij’ is echter niks aan. Het daadwerkelijke programma en het stemgedrag van het VB in de parlementen tonen aan dat deze partij op sociaaleconomisch vlak net zo asociaal is als op alle andere vlakken.

door Nils (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist

Van harde neoliberalen…

In de jaren 1980 en 1990 stelde het VB zich openlijk op als hard neoliberaal. De partij pleitte voor de verhoging van de pensioenleeftijd, de afschaffing van de automatische indexering van de lonen, lagere lonen en meer flexibiliteit voor ons en tegelijkertijd extra fiscale cadeaus voor de grote bedrijven.

In 2005 omschreef de krant De Tijd – die moeilijk van linkse sympathieën kan verdacht worden – het toenmalig sociaaleconomisch programma van het VB als “Neoliberalisme met Vlaamse onafhankelijkheid als passe-partout.”

Vooral na de recessie van 2008 paste extreemrechts zich aan. Nu verdedigt het nog steeds de belangen van het patronaat, maar het presenteert dit in een sociaal ogende verpakking.

… tot vals ‘sociaal’ imago

Eens je voorbij de verpakking kijkt naar wat het VB echt voorstelt, blijkt dat het asociale karakter nog steeds dominant is. Rond de pensioenen leek het bij de verkiezingen van 2019 alsof het VB tegen de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar en voor een minimumpensioen van 1500 euro was. Dit oogt progressief, maar het VB koppelde de pensioenleeftijd uitdrukkelijk aan het aantal gewerkte jaren en uren. Voor het minimumpensioen werd een loopbaanvereiste van 40 jaar (66.000 gewerkte uren) voorgesteld. Dit betekent dat enkel wie voltijds werkt, recht zou hebben op dit minimumpensioen. Doorgaans zijn er meer vrouwen die deeltijds werken (40,7% van de vrouwelijke werknemers volgens Statbel). Het voorstel van het VB is dus ook sterk discriminerend.

Vandaag blijft het VB deze loopbaanvereiste verdedigen. Het bedrag voor het minimumpensioen paste het aan tot 1650 euro, een (te lage) correctie aan de inflatie. De recente pensioenhervorming van de regering-De Croo, een directe aanval op de pensioenen van de ambtenaren, bestempelde het VB als ‘donkerrood’. De verstrengde voorwaarden rond het minimumaantal effectieve werkjaren om recht te hebben op een minimumpensioen gaan voor rechts en extreemrechts niet ver genoeg.

In het belang van de rijken

Ook op alle andere vlakken wordt het duidelijk dat het Vlaams Belang slechts één deel van de bevolking dient: de rijken! Het stemgedrag in de verschillende parlementen bevestigt dit. In 2017 stemde het VB voor de verstrenging op de beruchte loonnormwet van 1996, die ervoor zorgt dat de lonen bevroren blijven. De partij die zegt voor de koopkracht van de ‘gewone Vlaming’ op te komen, heeft de wet die het grootste obstakel vormt voor het verhogen van de koopkracht, helpen invoeren en zelfs verstrengen! Ondertussen blijft Vlaams Belang de fiscale voordelen van rijken beschermen. Toen het Europees Parlement een wetgeving voorlegde over het opstellen van een zwarte lijst van Europese lidstaten die een fiscaal paradijs zijn en van een kadaster van belastingen betaald door multinationals, stemde Vlaams Belang tegen. Daarnaast stemde Vlaams Belang samen met N-VA als enige Belgische partijen tegen de invoering van een Europees minimumloon. Dit minimumloon zou vooral in Oost-Europa de lonen doen stijgen. Dit zou een verdere delokalisatie van industrie naar die landen of dumpingpraktijken zoals het invoeren van tijdelijke werknemers ontmoedigen. Het VB beweert de Vlamingen voor deze twee zaken te willen beschermen, en koppelt dit graag aan xenofobe fabeltjes, maar ondersteunt in het parlement het voortbestaan van deze praktijken.

Tegen de arbeidersbeweging

Het VB doet er niet alleen alles aan om de winsten van de allerrijksten te verzekeren ten koste van onze sociale zekerheid en door hun allerlei fiscale voordelen te verschaffen, maar ook door de belangrijkste verdedigingslinies van de arbeidersbeweging aan te vallen. Vlaams Belang is een uitgesproken anti-vakbondspartij. Het wil zo veel mogelijk de macht van de georganiseerde arbeidersbeweging aan banden leggen, om de patroons vrij spel te geven. Het wil de vakbonden rechtspersoonlijkheid opleggen, waardoor ze onder meer de stakerskassen openbaar zouden moeten maken (tot groot jolijt van de werkgevers natuurlijk). Ook wil het de uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen uit handen van de vakbonden halen.

Bij alle problemen wijst het VB naar de ‘buitenlanders’. Migranten zouden het grootste onheil zijn dat onze samenleving treft, terwijl het net als wij slachtoffers van het kapitalistische systeem zijn. Het zwijgt in alle talen over de rol van het systeem en al zeker over de grote profiteurs ervan, de kapitalisten die miljarden opslokken. Achter het ‘volkse’ masker schuilt een partij die de rijken en kapitalistische profiteurs uit de wind zet. Nooit legt het de verantwoordelijkheid voor de crisis bij deze rijke miljonairs. Het VB schopt naar beneden in plaats van de rijke elite aan te pakken. En dat is bewust. Dit komt erop neer dat crises in de samenleving veroorzaakt worden door de mensen die zelf slachtoffers zijn van het systeem. Verschillende groepen slachtoffers van het asociaal systeem worden tegen elkaar opgezet, zodat de kern van het probleem, het kapitalisme, niet in vraag wordt gesteld.

Als het sociaaleconomisch congres van het VB onbeantwoord blijft, kan het haar misleidend ‘sociaal’ profiel uitspelen om steun te winnen onder werkenden en jongeren. Dat is onderdeel van de strategie om op 9 juni volgend jaar een klinkende verkiezingsoverwinning te halen. Het is essentieel dat de leugens beantwoord worden. De vakbonden en de linkerzijde hebben een centrale rol te spelen in het afrukken van de maskers van het Vals Belang.

Er is een consequent sociaal alternatief voor het asociale beleid nodig waarbij de rijkdom wordt verdeeld in plaats van de mensen. Om die rijkdom te kunnen herverdelen, moet de werkende klasse de controle erover zelf in handen nemen.