Hand- en spandiensten voor buitenlands regime
De onthullingen van Humo en Apache onderbouwen de conclusie die wij trokken uit de eerdere informatie over de banden tussen Chinese spionagediensten en extreemrechts, namelijk dat Dewinter een centrale spil hierin was. Uit de documenten en de informatie van Humo en Apache blijkt dat de contacten intens waren en dat Dewinter en co hier opmerkelijk veel tijd en energie aan besteden.
De getuigenissen tonen het politiek cynisme en de inhaligheid van extreemrechts, waarbij principes ondergeschikt zijn aan de eigen portemonnee en het eigen prestige. De straatvechter Dewinter heeft zich geassimileerd tot een politicus die zich in zijn element voelt onder hoogwaardigheidsbekleders en in de beste restaurants.
Het dossier van Humo en Apache bevat veel voorbeelden. Zo aarzelde Dewinter niet om te lobbyen en contacten in te schakelen om de intrekking van de frauduleuze arbeids- en verblijfsvergunning van Changchun Shao ongedaan te maken. De constructie die eerder opgezet was om Shao aan een vergunning te helpen, was erg doorzichtig en er werd geen moeite gedaan om die façade in stand te houden. Het resultaat was een procedure om de vergunning in te trekken aangezien Shao duidelijk geen werknemer was. Extreemrechts spreekt graag over sociale fraude door buitenlanders, in dit geval deed Dewinter er alles aan om het toe te dekken.
Voormalig PVV-parlementslid James Sharpe ging met de bende van Dewinter naar Kazachstan op uitnodiging en kosten van de Chinese overheid. Hij vertelt daarover: “Over tickets en verblijf hoefde ik me geen zorgen te maken: alles was geregeld.” Hij moest dictator Nazarbayev, verantwoordelijk voor repressie tegen de arbeidersbeweging en al wie zich uitspreekt tegen het regime, lof toezwaaien. “’Maak een verhaaltje over de Kazachse economie’, had Dewinter me gevraagd. Ik heb wat gegoogeld en gesproken over de sleutelrol van Nazarbayev in het streven naar non-proliferatie van atoomwapens. Ik heb de tekst van tevoren naar Dewinter gestuurd.” Het politiek cynisme waar Sharpe uitdrukking van geeft, wordt amper onderdrukt in de reacties van Dewinter op de vragen van Humo en Apache.
Waarom zet Dewinter zich in voor het Chinese regime? “Met de Antwerpse afdeling van de partij waren we op zoek naar uitbreiding van ons traditionele kiespubliek. Via die vereniging konden we de Chinese gemeenschap voor ons winnen. Chinezen zijn, laten we daar niet flauw over doen, ook anti-islamitisch.” Hiermee weerlegt hij zelf het argument dat het niet om politieke contacten en activiteiten ging, maar louter om “culturele uitwisseling”. Het gaat wel degelijk om eigen politiek gewin, maar tegelijk wordt ook de boodschap van het Chinese regime overgenomen en werden hand- en spandiensten verricht. Uit het dossier blijkt dat het bezoek van Dewinter en co aan de Syrische dictator Assad gebeurde nadat de Syrische ambassadeur een bezoek bracht aan Shao in dienst villa in Brasschaat. Anke Van dermeersch blijft ook de officiële Chinese versie over Xinjang en de vervolging van de Oeigoeren verdedigen.
Behalve de politieke conclusies, moet na lectuur van het onderzoek van Humo en Apache vastgesteld worden dat Dewinter niet snel in kookprogramma’s op televisie zal opduiken. Niet zozeer omwille van een consequent cordon médiatique, maar wel omdat er blijkbaar amper een dag voorbijgaat zonder dat Dewinter op andermans kosten een restaurant bezoekt. Uit de onkostennota’s blijkt ook nog dat de Maserati van Dewinter veel diesel zuipt op weg van en naar die restaurants.
Dewinter doet de onthullingen van Humo en Apache af als ‘oud nieuws’. Ook Van Grieken liet zich in die zin uit: “Dit is al onderzocht geweest en er bleek niets strafbaars aan de hand te zijn.” Voor het Vlaams Belang is het echter pijnlijk dat Dewinter, gesteund door de Antwerpse partij-afdeling, zich laat inkopen voor hand- en spandiensten voor het Chinese regime terwijl het VB pakweg maandag nog een artikel publiceerde onder de titel “Geen import van buitenlandse conflicten.” De limieten van de interne positie van Van Grieken worden eveneens duidelijk. Frank Creyelman uit de partij zetten, is één zaak. Dewinter aanpakken, is een andere. Daar is Van Grieken niet toe bereid of in staat. Hij verklaarde dit weekend dat het VB wil meeregeren op Vlaams niveau, maar de vraag werpt zich op in welke mate Van Grieken in zijn eigen partij regeert.
Antifascisten juichen best niet te snel. Dit schandaal maakt duidelijk dat het VB intern op limieten botst, maar dat zal niet automatisch de electorale groei stoppen. Daarvoor is er meer nodig: actieve antifascistische mobilisaties en strijd voor sociale eisen die breken met het asociale beleid dat vandaag gevoerd wordt en dat extreemrechts groot en rijk maakt.
