Bij de recente antiglobalistische protesten tegen de EU-toppen in België zagen we een aantal pogingen van extreem-rechts om aansluiting te vinden bij deze protesten. Zo waren er kleine betogingen van de marginale “Nationalisten tegen Globalisering”. We zagen echter ook deelname van extreem-rechtse militanten zoals oud-VMO’er Jan Creve (actief in Doel) die meeliep in de betoging in Gent. Hieronder gaan we na wat de verschillende groepen zijn die aansluiting zoeken bij de antiglobaliseringsbeweging.
“Nieuw rechts” en het rechtse heidendom
Een eerste groep omschrijven we gemakshalve als de aanhangers van “Nieuw Rechts” en het rechtse heidendom. Vanuit een streven naar kleine lokale gemeenschappen gebaseerd op oude tradities van het “Noordse heidendom” verwerpen deze mensen alle “nieuwigheden”. Ze streven naar kleine stammen die op voor-kapitalistische wijze zouden samenleven. M.a.w. ze willen de geschiedenis een aantal eeuwen terugdraaien.
Deze stroming is minder onschuldig als ze zich voordoen. Zo verzetten ze zich tegen “een vermenging van de soorten (zowel qua ras als seksualiteit)” omdat dit “verwarring, ongeluk en problemen veroorzaakt, vooral in de steden”. Het tijdschrift ‘The Odinist’ omschreef het als volgt: “Alhoewel elk ras of elke etnische groep bedreigd wordt door het kosmopolitisme en de homogenisering, moet onze hoofdbekommernis uitgaan naar ons eigen Volk, een bedreigde minderheid.” Een voorloper van de Vlaamse groep ‘Traditie’ schreef: “Wij wensen de eigenheid van ons volk en ras te vrijwaren en alle storende elementen te bestrijden”.
Een belangrijke inspiratiebron voor deze stroming vormt de heidense stroming binnen het Duitse nazisme. Kopstukken als Himmler of Hess vertrokken van een rechts heidendom waarbij de superioriteit van het Arische ras verklaard werd vanuit een zogenaamde traditie van de Noordse Germanen. Binnen de SS waren er veel aanhangers van een dergelijk Noords Germaans heidendom. In het tijdschrift ‘De Politieke Soldaat’ van de knokploeg Odal werd veelvuldig verwezen naar die traditie om hun eigen ‘nationaal revolutionair’ gedachtengoed te rechtvaardigen. De knokploeg Odal baseerde zich op de traditie van de VMO (een verboden privé-militie) en gebruikte het runeteken Odal als naam en als symbool. Ze lieten zich opmerken door gewelddadige acties. Zo was Odal verantwoordelijk voor een aanslag op de woning van Antifa.Net beheerder P. Coeman. Odal is eind jaren ’90 ter ziele gegaan door interne problemen, maar lijkt een opvolger gevonden te hebben in het comité ‘Nationalisten tegen globalisering.’
De zogenaamd nationaal-revolutionairen willen elementen van de linkerzijde overnemen en integreren in een strikt hiërarchisch autoritair systeem. Daartoe zoeken ze aansluitingspunten bij de linkerzijde. Vanuit het “terug naar de natuur” aspect van het rechtse heidendom belandden een aantal fascisten in de Duitse Grünen. In Berlijn slaagden ze er in de jaren ’80 zelfs in om in de regionale leiding te zetelen en in Beieren controleerden ze kortstondig het lokale partijblad! Over het ecologisch aspect laten ze geen twijfel bestaan, Vlaams Blok parlementslid Ralf Van den Hautte omschreef het als volgt: “Je kan de natuur niet denazificeren”.
In het rechtse heidendom vinden we dan ook heel wat nazi’s terug. Zo is de Brugse nazi Yannick P een overtuigd heiden, hij liet zijn heidens huwelijk “inzegenen” door Koenraad Logghe van de heidense groep Traditie. Yannick P organiseert het nazi-postorderbedrijf ‘Excalibur’ dat zichzelf omschrijft als de grootse naziverzendingsdienst in België. Excalibur verspreidt ook werken over het heidendom geschreven door Wim Verreycken. Yannick P is daarnaast ook lid van de ‘Leibstandard Adolf Hitler’ (LAH) dat jaarlijks op de geboortedag van Hitler een feest organiseert.
Nieuw rechts
Het extreem-rechtse heidendom dat aanhangers kent onder de Vlaams Blok leiding (Roeland Raes, Wim Verreycken, Francis Vanden Eynde,…) baseert zich op de ideeën van “nieuw-rechts”, een term gelanceerd door de beweging rond de heiden Alain De Benoist in Frankrijk en zijn organisatie GRECE (Groupement de Recherche et d’Etudes pour la Civilisation Européenne). Een centrale figuur in het extreem-rechtse heidense milieu is Vlaams Blok senator Wim Verreycken die tal van boeken schreef over het heidendom. Verreycken hanteert daarbij het gezegde “Mijn eer heet trouw” (een letterlijke vertaling van de lijfspreuk van de SS).
GRECE beoogt o.a. het beïnvloeden van intellectuele, politieke, culturele,… milieus. Het is ook bekend omwille van haar woordvoerder Faurisson die gekend is als negationist (ontkennen van de holocaust). GRECE wordt in Vlaanderen vertegenwoordigd door de Delta stichting van Luc Pauwels. Die Delta-stichting geeft het blad ‘Tekos’ uit, waarin wijlen ex-SS’er Frans de Hoon in de redactie zat. Niet toevallig zien we dat de extreem-rechtse Vlaamse Jongeren Mechelen Frans de Hoon enkele maanden terug uitriepen tot “figuur van de maand” en hem prezen voor zijn drang naar “geestelijke elitevorming” en zijn verwerpen van democratie. In Tekos verschenen bijdragen van Vlaams Blok kopstukken, maar ook bijvoorbeeld van ex-VMO’er Jan Creve. De invloed van GRECE beperkt zich niet enkel tot Vlaanderen, zo probeerde Robert Steuckers samen met een fascist als Defourny om met Agir een Waalse partij op te zetten op basis van het “nieuw-rechtse” ideeëngoed van De Benoist. Later was hij betrokken in het opzetten van “Bruxelles Identité Sécurité” waarin ook Hervé Van Laethem actief was. Van Laethem is vandaag één van de woordvoerders van de ‘Nationalisten tegen globalisering’.
Groen rechts
In 1993 organiseerde het “nieuw-rechtse” GRECE een studiedag over ecologie. In Nederland is er een groep die zichzelf “groen-rechts” noemt. Die groep kan op de steun rekenen van de Brugse Vlaams Blok Jongeren voorzitter Alain Quataert die op de VBJ-website zijn steun voor het initiatief uitspreekt en benadrukt dat milieu en globalisering geen monopolies van de linkerzijde zijn.
Een voorbeeld van ecofascisten in België vinden we in de groep ‘Vrijbuiter’ rond Jan Creve. Die groep zet zich in voor het behoud van Doel en heeft daar een sterke basis uitgebouwd. Creve komt uit de traditie van de Wase NJSV (Nationalistisch Jongstudentenverbond). Een andere centrale figuur daarin was Guy de Martelaere. Het Wase NJSV vormde zich in de tweede helft van de jaren ’80 om tot de groep ‘Vrijbuiter’. Daarin zitten nog steeds mensen die uit de traditie van de VMO komen. De Martelaere pleit voor “kleine besloten gemeenschappen, tribalisme, primitivisering”. Hij schrijft: “In deze dorpen komt alles weer op zijn plaats: (…) een groot belang dat aan familiale en etnische verwantschap wordt gehecht, wantrouwigheid tegenover vreemdelingen, een duidelijk onderscheid tussen de geslachten, het gebruik van dialect om de plaatselijke eigenheid te beklemtonen.” Ook de strijd voor het behoud van Doel wordt daarin gekaderd. Dat is bijzonder gevaarlijk aangezien de inzet in de strijd voor Doel op ruime steun van de bevolking kan rekenen, ook al gaan ze niet akkoord met de achterliggende ideologie waarop Vrijbuiter zich baseert. Het noodgedwongen ontslag van de opbouwwerker in Doel na onthullingen over zijn fascistische sympathieën en zijn betrokkenheid bij een aanval op andersdenkenden (deze onthullingen werden in De Morgen gepubliceerd o.a. op basis van een tip door Blokbuster) kon niet rekenen op de steun van veel Doelenaars. Nochtans is de strijd van de Doelenaars niet gebaat met het primitief tribalisme van Vrijbuiter dat de klok enkele eeuwen wil terugdraaien. Het behoud van het polderdorp moet gekaderd worden in de strijd van “mensen voor winst”, een anti-kapitalistische strijd tegen de belangen van de multinationals die in hun winsthonger volledige dorpen vernietigen. Een democratische organisatie van de economie is het enige ernstige antwoord daarop.
Ook de zogenaamde antiglobalistische opvattingen van Vrijbuiter verwerpen wij. Hun antiglobalisme is niet gebaseerd op een strijd tegen het kapitalisme. Hun antiglobalisme is gebaseerd op een eng bekrompen “terug naar de volksstammen”. Ze vertrekken daarbij van een veel verspreidde misopvatting van de term ‘antiglobalisme’ dat ze zien als tegengesteld aan internationalisme. Antiglobalisme is de strijd tegen het huidige kapitalisme, dat omschreven wordt als globalisme wegens de wereldwijde afhankelijkheid van het financiekapitaal dat gebaseerd is speculatie. De strijd van de echte antiglobalisten richt zich tegen het hele kapitalistische systeem en is daarom juist internationaal.
We moeten de infiltratie van rechts in de beweging tegengaan. Ze hebben dit eerder geprobeerd in de milieu-beweging, door een gebrekkige reactie van delen van de Duitse groenen hebben ze dat zelfs succesvol kunnen doen. De beste manier om infiltratie te vermijden bestaat uit politieke duidelijkheid: een klaar en duidelijk anti-kapitalistisch programma dat de noodzaak van een socialistisch alternatief naar voor brengt. Met de LSP en Internationaal Verzet verdedigen we die ideeën en hopen we een bijdrage te leveren aan het tegengaan van de fascisten. Vandaar ook de betrokkenheid van de antifascistische campagne Blokbuster in Internationaal Verzet.
Geert Cool
