Terwijl de politieke wereld zich druk maakt over de uitspraken van Bart Dewever die beweerde dat de verontschuldigingen van Antwerps burgemeester Janssens voor de actieve medewerking van het stadsbestuur aan de jodenvervolging, konden neo-nazi’s ongestoord een jaarlijkse hoogmis houden in Aarschot.
Neo-nazi’s zuipen op “verjaardagsfeest”
In Wolfsdonk (bij Aarschot) kwamen enkele honderden neo-nazi’s uit heel Europa samen. Ze kwamen er naar het “verjaardagsfeestje” van de nazistische leider Ian Stuart Donaldson (van de naziband Skrewdriver). Het was niet de eerste keer dat deze zaal in Aarschot werd gebruikt door de neo-nazi’s van Blood&Honour. De autoriteiten stelden dat het beter was om alles te laten doorgaan, omdat er anders “meer problemen” zouden zijn.
Dat is een vreemde houding: van Blood&Honour is geweten dat het om neo-nazi’s gaat die bovendien gevaarlijk zijn. De verschillende incidenten zouden toch voldoende moeten zijn (denk maar aan de aanslag in Brugge in mei 2006 waarbij een zwarte man in coma werd geslagen of de wapenvondsten bij BBET vorig jaar). Door niets te doen tegen dit soort figuren, wordt hen verder vrijspel gegeven. Zullen de autoriteiten achteraf zeggen dat ze “het niet wisten”? Eén van de ‘artiesten’ op het podium afgelopen zaterdag moet zich nog verantwoorden voor de rechtbank omwille van zijn betrokkenheid bij de aanslag in Brugge.
Het ging er niet steeds even vreedzaam aan toe bij de nazi-bijeenkomst. Op de parking waren er kleine incidenten met vechtpartijen en zattemansconfrontaties. Op verschillende internetfora van Blood&Honour kwam daar zelfs commentaar op, de ordedienst van B&H Vlaanderen werd onder meer amateurisme verweten en anderen stelden dat er weinig respect was voor de jarige die gevierd werd. Zo werd geklaagd over de weinige covers van Skrewdriver die werden gespeeld door de groepen en zelfs voor het zatte gelal tijdens de minuut “stilte” voor de overleden Ian Stuart Donaldson. Aan de ingang van de concertzaal werd, volgens de blog van het Anti-Fascistisch Front, door de organisatoren zelf een inzameling van wapens gehouden om erge problemen te voorkomen.
Bart Dewever: excuses zijn gratuit
Geen problemen dus bij Blood&Honour. De – vooral mediatieke – forse uitspraken van diverse politici een jaar geleden behoren blijkbaar tot het verleden. Over naar de orde van de dag dus. En dat was onder meer de uitspraak van Dewever dat de excuses van Patrick Janssens voor de collaboratie van het Antwerpse stadsbestuur “gratuit” waren.
Dewever is daarmee niet aan zijn proefstuk toe. Vandaag haalt Walter Pauli in De Morgen een anekdote aan van een lezersbrief van Dewever in het studentenblad Veto begin jaren 1990. Pauli herinnert het zich maar al te goed, want het ging immers om een kritiek op één van zijn artikels. Maar Dewever kreeg het toen blijkbaar ook op zijn heupen van een artikel over de collaboratie.
Nu noemt hij de excuses van Janssens “gratuit”. Toegegeven, de excuses voor de schandalige rol van het Antwerpse stadsbestuur in de Jodenvervolging komt behoorlijk laat. Maar het lijkt er eerder op dat Dewever problemen heeft met de excuses op zich. Dat leidde tot felle reacties van zowel CD&V als VLD. Op de vooravond van de korte vakantie voor de roomsblauwe regeringsonderhandelaars was dit wellicht een welkome voorbereiding op de komende communautaire onderhandelingen. Moesten ze hun kritieken op Dewever ernstig menen, dan zouden ze misschien beter meteen werk maken van maatregelen tegen nazi-bijeenkomsten zoals deze van Blood&Honour.
Dewever stelt nu bereid te zijn om zich te verontschuldigen voor zijn uitspraak, maar wellicht meer omwille van de politieke spelletjes errond dan om de inhoud van wat hij heeft gezegd. Dewever lijkt verkrampt vast te houden aan een verzet tegen iedere kritiek op de collaboratie. Is dat omdat hij dergelijke kritiek ervaart als een kritiek op het Vlaams-nationalisme? Als Dewever zich nu zal “excuseren”, menen wij dat zijn excuses wel bijzonder gratuit zijn.
