Toegegeven, het Front National heeft haar sterke kanten. De Franstalige extreem-rechtse partij heeft als geen andere een geschiedenis van afsplitsingen en intern geruzie. Ook in het zogenaamd “vernieuwde” FN blijft intern gebakkelei dé sterkste kant van de partij. Bij de verkiezing van een nieuwe partijvoorzitter, nadat Delacroix moest vertrekken, kwam het eens te meer tot een afsplitsing.
Na het verdwijnen van voorzitter Féret (wegens fraude met partijmiddelen voor onder meer de bouw van een persoonlijke villa in het zuiden van Frankrijk), moest ook zijn opvolger Michel Delacroix snel baan ruimen. De eveneens controversiële Delacroix werd in het verleden vervolgd wegens wapenbezit en stond niet bepaald gekend voor zijn zachte opvattingen. Toch stelde hij dat zijn partij zou “vernieuwen” en een moderne extreem-rechtse partij zou worden. Al snel moest hij opstappen na het zingen van een anti-Joods liedje, een zangbeurt die hij in duet bracht met een OCMW-raadslid van het Vlaams Belang.
Na het afvoeren van Delacroix (die wel parlementslid en lid van het partijbureau bleef) werd gezocht naar een nieuwe FN-voorzitter. Er bleken echter twee kandidaten op te duiken: de financieel verantwoordelijke van het FN, Huygens, en een kandidaat van de Waalse vleugel van de partij, Petitjean. Huygens genoot de voorkeur van de meeste partijleiders, waaronder de Brusselaar Patrick Sessler die steeds meer de touwtjes naar zich toe aan het trekken is. Dat laatste wijst overigens op de mogelijkheid van een betrokkenheid van het Vlaams Belang, zoals gisteren werd aangegeven door De Morgen. Die krant stelde dat Filip Deman een mandaat van het VB heeft gekregen om achter de schermen mee te werken aan de “modernisering” van het FN. Het Belgicistisch nationalisme van die partij vormt blijkbaar geen obstakel voor de electorale akkoorden die de extreem-rechtse Vlaams-nationalisten willen sluiten in Brussel.
Petitjean werd in de aanloop naar de voorzittersverkiezingen in het FN (verkiezingen waaraan enkel het 20-koppige partijbureau zou deelnemen) bedreigd door onbekenden. Op zijn woning in Pont-à-Celles (bij Charleroi) werd graffiti aangebracht: “FN, si tu allumes la flamme, je suis là pour l’éteindre.” Volgens Petitjean kwam die zin ook voor in een mail die werd verstuurd door iemand uit de entourage van Sessler. De graffiti werd gevolgd door een ruit die werd ingegooid. Orde en tucht zijn geen loze begrippen voor extreem-rechts.
Het partijbureau van het FN afgelopen maandag verliep chaotisch. Er waren 16 aanwezigen en uiteindelijk werd Huygens unaniem verkozen. Op een ogenblik dat de partij haar dotaties heeft verloren, terwijl de financiën van de partij voor zowat 98% afhankelijk zijn van die dotaties, leek het geen slecht idee om de financieel verantwoordelijke ook voorzitter te maken. Dan kan die meteen ook op zoek naar middelen om de fiscale en andere schulden van het FN af te betalen.
De unanieme steun voor Huygens gebeurde echter niet met 16 stemmen, maar slechts met 11. Vijf leden van het partijbureau stapten op vooraleer het tot een stemming kwam. Onder hen de Waalse parlementsleden Charles Petitjean en Charles Pire. Die kwamen op de proppen met een nieuwe partij, de “Fédération wallonne du FN”, niet te verwarren met de Waalse federatie van het FN van Huygens. Beiden stelden zich te verzetten tegen de totalitaire ideologie, waaronder het nationaal-socialisme, waarop de FN-leiding zich blijft baseren. Dat ze zelf jarenlang deel uitmaakten van die FN-leiding, is blijkbaar plots niet meer zo relevant.
Het overblijvende FN blijkt gehalveerd te zijn: 11 van de 20 bureauleden steunden de nieuwe voorzitter waardoor de doorslag dus werd gegeven door Michel Delacroix zelf die stemgerechtigd was en de elfde stem aan Huygens leverde. Meteen kwamen er nog andere problemen bij. Het ziet er niet naar uit dat de partij snel terug overheidsmiddelen zal krijgen en er zijn verschillende schandalen: tegen parlementslid Borbouse werd klacht ingediend wegens huishoudelijk geweld (en dat voor een “gezinspartij”), een medewerker van Borbouse moet wellicht ontslag nemen nadat bekend werd dat hij in 2000 werd veroordeeld wegens fraude (en dat voor een partij die beweert op te komen tegen criminaliteit).
Deze nieuwe ontwikkelingen bij het FN zijn een resultaat van de vreemde positie waarin deze partij zich bevindt. Op basis van het voorbeeld van de grote Franse broer haalt het FN sterke electorale scores (tot 7% à 8%), maar tegelijk beschikt het Belgische FN niet over een degelijke partijstructuur of een uitgebouwd partijkader waardoor intern geruzie eerder de norm dan de uitzondering is. Het FN leeft met andere woorden boven haar stand en betaalt daar een forse prijs voor, met misschien zelfs de onmogelijkheid om te kunnen uitgroeien tot een partij die effectief beschikt over voldoende kaders en militanten om het tij te keren. Het FN wil wel stappen in die richting zetten, maar heeft heel veel tijd en krediet verloren. Dat betekent niet dat er geen ruimte is voor een extreem-rechtse formatie langs Franstalige kant. Integendeel, indien een lege doos als het FN er al in slaagt om bijna 10% te halen en in sommige steden meer dan 10%, dan is dat vooral een uitdrukking van het feit dat het potentieel er even sterk aanwezig is als in Vlaanderen.
Voor anti-fascisten blijft waakzaamheid geboden. Onze eerdere acties tegen het bezoek van Le Pen in Brussel of tegen de poging van het FN om een verkiezingsmeeting te organiseren in Molenbeek (een poging die werd gestaakt toen geen zaal meer werd gevonden, waarop Sessler uithaalde naar de “wet van de straat” die werd opgelegd door LSP en Blokbuster), waren gerechtvaardigd en belangrijk om te vermijden dat er vanuit het FN stappen kunnen worden gezet om uit te groeien tot een kaderpartij. Ook namen we op 1 mei deel aan een actie tegen een poging tot 1 mei optocht van de groupuscule Nation. Ook in de komende periode zullen we anti-fascistische acties en campagnes blijven opzetten. Werk daaraan mee!
