De berichten over een kern van neonazistische terroristen in het Duitse Saksen zijn ophefmakend. De feiten zijn ongehoord. Terwijl de fracties van de christendemocratische CDU en de liberale FDP in het regionale parlement regelmatig front vormen met het extreemrechtse NPD werd hardhandig opgetreden tegen Die Linke. Toen de alliantie “Dresden nazifrei” acties plande, werd het partijlokaal van Die Linke door de politie bestormd. Op hetzelfde ogenblik werden extreemrechtse terroristen ongemoeid gelaten.
Na de dood van Uwe Böhnhardt en Uwe Mundlos duurde het enkele dagen vooraleer werd nagegaan of de twee nog in contact stonden met extreemrechtse kringen. In de eerste berichten werd de politieke achtergrond van de terroristen genegeerd of zelfs ontkend. Het waren actieve antifascisten, waaronder politici van Die Linke en de jongerenafdeling van Die Linke, die er op wezen dat Böhnhardt en Mundlos bekend stonden voor racistisch geweld.
Uiteindelijk werd het dan toch toegegeven: de twee hadden contacten met extreemrechts, maar het ging niet verder. Toen de derde dader, Beate Zschäpe, werd opgepakt en haar woning in Zwickau (zie foto) werd onderzocht, vond de politie duidelijk bewijs van de politieke motivatie van de drie. Uiteindelijk moest worden toegegeven wat al langer bekend was in antifascistische kringen: er bestaat in Duitsland extreemrechts terrorisme.
Minimaliseren
Hoe moeten de families van de slachtoffers van de neonazi’s zich de afgelopen jaren hebben gevoeld? Toen tussen 2000 en 2006 minstens negen migranten door de neonazi’s werden omgebracht, hadden de veiligheidsdiensten het over de mogelijkheid dat de Turkse maffia er achter zat. Bewijs daarvoor was er niet. Het ging louter om een veronderstelling die enkel werd ondersteund door het feit dat alle slachtoffers met hetzelfde wapen werden gedood. Daarnaast hadden de slachtoffers maar één ding gemeen: het waren allen migranten. Maar niemand wilde de optie van een racistisch motief onderzoeken.
Terwijl de politie toekeek, werd een reeks moorden gepleegd. De schuld daarvoor werd bijna doorgeschoven naar de slachtoffers zelf. Maar zelfs nu wordt geprobeerd om de feiten te minimaliseren. De drie worden afgedaan als een kleine groep uit Zwickau, het bestaan van fascistische terreurgroepen wordt nog steeds ontkend.
De vergelijking met de Rote Armee Fraktion
Er waren sinds 1990 meer dan 120 fascistische en racistische moorden in Duitsland. Er waren ook gerichte aanvallen op de organisatoren van de maandagbetogingen tegen Hartz IV in 2004, aanvallen op vakbondsbetogingen, bepaalde subculturen van jongeren en migranten. De afgelopen jaren werden meermaals grote hoeveelheden wapens gevonden bij neonazi’s.
Wat het trio (alsook de eventuele andere leden van de “Nationaal-Socialistische Ondergrondse”) vanuit Zwickau organiseerde, valt uiteraard onder de term fascistische terreur. De banden met andere nazi’s en met de geheime diensten worden toegedekt. Is dat omdat de groep effectief ondersteuning kreeg?
In een poging om het fascistische karakter van de terreurgroep te minimaliseren, wordt systematisch terug gegrepen naar het voorbeeld van de Rote Armee Fraktion, een ‘linkse’ terreurgroep uit de jaren 1970. Het doel is om links en rechts gelijk te stellen. Kanselier Merkel verklaarde dat we moeten ingaan tegen alle vormen van extremisme en dat het in Zwickau wellicht om extreemrechtse activisten ging. Dat is een belediging voor de slachtoffers van de racistische moorden. Vanuit de overheden kwam er nog geen duidelijke taal over het fascistische geweld. Er wordt zonder onderscheid gesproken over terrorisme van rechts en links, dat is de enige reden waarom de RAF uit de jaren 1970 er nu wordt bij gehaald.
Om alle eventuele onduidelijkheden meteen de kop in te drukken: wij verzetten ons tegen individueel terrorisme. Een bom is geen teken van opstand, een aanslag is geen stap naar de afschaffing van het kapitalisme. Integendeel zelfs, het speelt de heersende elite in de handen, het criminaliseert de strijd voor een menswaardige samenleving en het biedt de elite de mogelijkheid om een groter repressieapparaat op te bouwen waarmee tevens iedere vorm van protest kan worden aangepakt.
Tegelijk moeten we wijzen op de verschilpunten tussen de drie van Zwickau en de RAF. De Rote Armee Fraktion richtte zich vooral tegen de machtigen in de samenleving, het trio van Zwickau bracht de zwaksten om, migranten. De RAF werd vervolgd door het staatsapparaat terwijl er nu onduidelijkheid is over eventuele bescherming of banden tussen de drie en de geheime diensten. Moesten de drie met evenveel inspanningen vervolgd zijn als Baader, Meinhof en Ensslin in de jaren 1970 dan zouden er wellicht niet zoveel doden gevallen zijn.
Antifascisten zijn op zichzelf aangewezen – neonazi’s hebben de staat nodig
Het vraagt moed en mobilisatie om de neonazi’s op straat te blokkeren. De afgelopen jaren werd in Dresden overgegaan tot blokkades van marsen van neonazi’s. De afgelopen jaren konden extreemrechtse krachten uit heel Europa quasi ongestoord door Dresden betogen. De antifascisten werden gecriminaliseerd en vervolgd omdat ze tegen de nazi-optocht protesteerden. Ze werden met pepperspray en matrakken aangepakt, honden verdreven de betogers van hun verzamelpunten. Om antifascist te zijn moet je over enige moed beschikken. Er is sprake van repressie en vervolging, ook tegen vreedzaam protest.
Veel moed had het trio niet. De migranten werden laf afgeschoten. Door zich te bewapenen was geen moed nodig. Het vergt slechts koudbloedigheid en een wereldbeeld zoals dat van de nazi’s. De drie werden jarenlang ongemoeid gelaten. Wellicht werden ze tot binnen het staatsapparaat de hand boven het hoofd gehouden. Hun schuilplaats werd niet bestormd, ze werden zelfs niet opgespoord. Dat is angstaanjagend en het doet vragen rijzen over de rol van de gevestigde partijen zoals de CDU/CSU en de Bündnis 90/Die Grünen.
Wie was op de hoogte?
Het dagblad ‘Der Spiegel’ schreef op 14 november dat het trio met een “ijzige precisie” handelde waardoor de “onderzoekers hen jarenlang niet op het spoor kwamen”. Is dat echt zo? Hoe waarschijnlijk is dat in een land waar huur niet meer cash wordt betaald, maar via de bank en waar zelfs GSM’s kunnen getraceerd worden? Hoe kan het dan dat mensen verschrikkelijke misdaden kunnen plegen en tien jaar ongemoeid onderduiken?
Alle drie de moordenaars stonden bekend bij het gerecht. Eind jaren 1990 namen ze al deel aan extreemrechtse bomaanslagen, werden ze gezocht en moesten ze een aantal dagen onderduiken. Toen ze erin slaagden om van de aardbol te verdwijnen, vonden antifascisten dat vreemd. Dat zowel Böhnhardt, Mundlos als Zschäpe wisten te ontsnappen, was al helemaal bizar.
De drie kwamen uit de rangen van de in 1998 verboden “Thüringer Heimatschutzes”. De topman van die verboden neonazistische groepering werd jarenlang door de geheime diensten beschermd, hij kreeg zelfs zo’n 100.000 euro van de autoriteiten omdat hij dienst deed als undercover agent. Het geld stroomde in de structuren van de militante neonazigroep. De Thüringer Heimatschutzes deed goede zaken. Maar wat hadden de veiligheidsdiensten aan de informatie waarvoor ze hadden betaald? Alvast niet genoeg om de alarmerende ontwikkeling van de drie rechtse terroristen vast te stellen.
Zelfs André Schulz, het hoofd van de Duitse politie, kon zijn verbazing niet onder stoelen of banken steken. Aan de krant ‘Dresdner Neuest Nachrichten’ verklaarde hij op 14 november: “We hadden niets concreet. Maar er klopt hier ergens iets niet.” Schulz wijst in de richting van de procureur-generaal. Vanuit die hoek werd erg snel een pak informatie over de drie bekend gemaakt, ook al waren de drie voorheen officieel niet bekend bij het gerecht.
Het addertje onder het gras van het bruine terreurnetwerk is wellicht dat er op de een of andere wijze banden waren met de geheime diensten. Dit is schokkend en het bevestigt de antifascistische analyse dat we ons in de strijd tegen extreemrechts niet op de staat mogen baseren, maar dat we onze strijd zelf in handen moeten nemen.
Ons antwoord
We moeten op de bekendmaking van de feiten rond het trio van Zwickau reageren door ons te organiseren, structuren van nazistische groeperingen bekend te maken en hun optochten te blokkeren. Een volgende belangrijke mobilisatie doet zich in februari 2012 voor in Dresden. Ook in 2012 willen de neonazi’s in Dresden betogen en moeten we dit stoppen met een massale blokkade. Dat zullen we zelf moeten doen met onze eigen mobilisatie.
Hierbij moet ook nog worden opgemerkt dat de naziterroristen niet aarzelden om gewone agenten om te brengen. In 2007 kwam een agente om het leven, ze werd koelbloedig neergeschoten terwijl haar partner zwaar gewond raakte. Iedere gewone agent moet zich vragen stellen bij bevelen om neonazi’s die hun collega hebben vermoord te beschermen terwijl antifascisten worden vervolgd.
Antifascisme en antikapitalisme
De daden van de drie naziterroristen maken ook duidelijk waartegen de nazi’s opkomen. Zij gaan niet de strijd tegen het kapitalisme aan. Ze scheppen daarover op als ze zich in de anonimiteit van hun websites bevinden. Maar in de praktijk richten ze zich tegen de meest uitgebuite lagen en vormen ze de ‘stoottroepen’ van de elite als ze overgaan tot aanvallen op sociaal protest, zoals in 2004 in Dresden tegen de maandagbetogingen of bij de aanvallen op vakbondsbetogingen in Noordrijn-Westfalen.
Ze wakkeren enkel de haat tegenover Poolse of Turkse collega’s aan, terwijl asociale maatregelen zoals Hartz IV alle lagen van de bevolking treffen. Om tegen verdeeldheid in te gaan, moeten we de oorsprong van deze verdeeldheid bestrijden. Dat betekent dat we ook moeten ingaan tegen asociale beleid. Het kapitalisme zal ons steeds blijven verdelen langs nationale en religieuze lijnen. Neonazi’s spelen daar enkel op in en bevestigen met hun haat het huidige systeem.
We mogen niet toelaten dat de neonazi’s zich kunnen voordoen als antikapitalisten. Zij verdedigen niet de belangen van de gewone werkenden, jongeren, gepensioneerden,… Als we hen toelaten om zich te organiseren, zullen ze enkel verder gaan. Het resultaat daarvan hebben we gezien met het trio uit Zwickau. We moeten de strijd tegen extreemrechts aangaan met een consequent antikapitalistisch programma.
