De verdeeldheid onder Franstalig extreemrechts blijft aanhouden. Extreemrechts is er al jarenlang erg zwak en verdeeld. Maar op basis van de bekendheid van het Franse Front National en het succes van Le Pen, eerst de vader en nu de dochter, kan het FN ook langs Franstalige kant in ons land electoraal scoren. Dat is het enige ogenblik dat extreemrechts er op enige belangstelling kan rekenen, naast de processen tegen verschillende partijleiders. Gebruik maken van het succes van Le Pen wordt nu moeilijker, Marine Le Pen heeft alle vier de Front Nationals in ons land verboden om nog gebruik te maken van de naam, het logo en de afkorting FN.
We moeten de mogelijkheden van Franstalig extreemrechts niet overschatten, maar we mogen het gevaar ook niet minimaliseren. Zelfs zonder enige inplanting en regelmatige activiteit, slaagden de verschillende extreemrechtse lijsten er bij de laatste parlementsverkiezingen van 2010 in om 6,3% te halen in Henegouwen. In het kieskanton Charleroi haalden deze lijsten zelfs 9%. Dat is geen te verwaarlozen resultaat, zoals sommigen het graag voorstelden. Het klopt dat dit resultaat onder dat van 2007 lag, toen haalden de verschillende extreemrechtse formaties in Charleroi 14%. Maar zelfs zonder het voordeel van het “geregistreerd merk FN” blijft het gevaar bestaan.
In een periode van crisis kan racisme een sterkere ontwikkeling kennen. Iedere vorm van discriminatie vindt een vruchtbare voedingsbodem in een dergelijke periode. Extreemrechts speelt daar op in en probeert zich te versterken, onder meer door in te spelen op de aanslag in Luik in december. Hoe dat organisatorisch tot uiting komt, is minder zeker. Er zijn tal van formaties die elkaar bekampen, onder meer Wallonie d’abord, Solidarité Unitaire,…
Op dit ogenblik is de (erg kleine) extreemrechtse groep Nation het meest actief. De groep heeft een harde kern van een tiental leden, maar slaagt er soms in om een twintigtal mensen te mobiliseren voor activiteiten. Er is niet meteen een electoraal gevaar van deze groep, maar op basis van haar activisme en de pogingen om een neofascistisch kader op te bouwen kan dat gevaar er wel komen. De groep probeert in te spelen op anti-establishmentgevoelens en Nation noemt zichzelf zelfs ‘antikapitalistisch’. Dat is slechts schijn, op de nochtans regelmatig onderhouden website van Nation zoek je vruchteloos naar artikels over het verzet tegen het besparingsbeleid in ons land. Laat staan dat er wordt gesproken over het verzet tegen de Griekse besparingsregering van Papademos waarin ook het extreemrechtse Laos is vertegenwoordigd.
Het is moeilijk om een correcte inschatting te maken van het gevaar van Franstalig extreemrechts en van de verdere ontwikkeling ervan. Maar het is mogelijk dat groepen zoals Nation zich versterken door in te spelen op een afkeer tegenover het establishment en op de wanhoop die voortkomt uit de moeilijke socio-economische omstandigheden. In dergelijke situatie wordt gemakkelijk gezocht naar een zondebok en dat biedt kansen voor extreemrechts. Volgens ons kan dit het beste beantwoord worden met de opbouw van een politiek instrument voor de arbeiders en armen op basis van collectieve antwoorden tegen dit systeem en haar besparingslogica. Jobs, geen racisme! Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!
Ben (Charleroi)
