Enkele maanden geleden schudde Bart De Wever, kopman van de N-VA, de politieke wereld en migrantenorganisaties op met zijn beledigende uitspraken over de “Berbers”.
Pamflet Blokbuster Leuven
Volgens De Wever hadden migranten van Marokkaanse afkomst het aan zichzelf te danken dat ze werden gediscrimineerd door sommige Vlamingen. Racisme was geen product van een maatschappij in crisis, waar de tekorten groeien, gestimuleerd door rechtse politici met hun neoliberale afbraak. Rechtse politici die – na de stakingsbeweging van vorig jaar en met de aanvallen op onze levensstandaard – racisme als bliksemafleider wel kunnen gebruiken. Nee hoor. Volgens het credo van de NVA en De Wever wordt racisme door velen misbruikt als excuus voor “persoonlijk falen”. Zo kennen we er nog wel een paar.
De uitspraken van De Wever waren schokkend door hun brutale berekening. Telkens wanneer er nieuwe asociale maatregelen worden aangekondigd, zijn politici als De Wever er als de kippen bij om ons verzet te criminaliseren en ons als werkende gezinnen en jongeren tegen elkaar uit te spelen. Het protest tegen de uitspraken van de NVA-kopman was terecht en werd actief ondersteund door Blokbuster. Maar wij denken dat we een stap verder moeten gaan dan terechte verontwaardiging. We moeten de band durven leggen tussen een systeem in steeds diepere crisis, het kapitalisme, en de achterstelling van zowel werkende als werkloze migranten én Belgen. Zoals de zwarte verzetsleider Malcolm X reeds zei: “You can’t have capitalism without racism”.
Wat is de vluchtelingencrisis rond de Middellandse Zee anders dan het falen van het imperialisme om deze regio economisch te ontwikkelen, met de instabiliteit van geflopte westerse interventie-oorlogen er bovenop? Het terrorisme van IS en de desastreuze nasleep van de “oorlog in Irak” zijn twee kanten van dezelfde medaille: oprukkende barbarij omdat de multinationals en hun politici de neokoloniale wereld enkel hebben leeggeplunderd, nooit ontwikkeld. Vervolgens werd er geheersd via corrupte dictators, waarvan een aantal recent werd uitgespuwd door massale bewegingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. De vluchtelingenstroom en burgeroorlogen zijn het resultaat van het ontbreken van eigen organisaties van werkenden en armen, om hun lot in eigen handen te nemen. Democratisch verkozen comités in de wijken en op werkplaatsen hadden de corrupte burgerlijke politiek moeten opzij zetten, om nieuwe repressieve regimes zoals we die nu zien te vermijden.
Die democratische controle van onderuit hadden we best ook gehad tijdens de massale stakingsbeweging eind vorig jaar in België, die de neoliberale tafelspringers even een toontje lager deed zingen. Dan hadden de vakbondsleiders het minder gemakkelijk gehad om de beweging zonder veel discussie te laten versnipperen en, helaas, uitdoven voorlopig.
Belgen en migranten, samen sterk tegen de heerschappij van de rijkste 1%. Blokbuster verdedigt het recht op asiel en denkt dat we het geld bij de profiterende multinationals, die elders de boel hebben leeggeroofd, moeten zoeken om zowel voor Belgen als migranten degelijke en goed betaalde jobs en sociale zekerheid te creëren. Zo’n solidaire wereld kan volgens ons niet bereikt worden binnen het huidige winstsysteem. Dat heeft ons enkel nog versnelde afbraak te bieden. We moeten samen strijden voor onze jobs en lonen, degelijke en uitgebouwde openbare diensten. Maar die strijd zal enkel succesvol zijn als deel van een strijd voor een democratisch socialisme en rationele planning van de immense rijkdommen in de maatschappij, vandaag gegijzeld en verkwanseld door de rijkste 1%. Doe mee met onze campagnes. Voer de strijd mee met ons, tegen racisme, sociale afbraak en voor een echt antikapitalistisch alternatief.
Seksisme: alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!
Ondanks alle vervorvenheden, blijven genderdiscriminatie en seksisme nog steeds overeind en komen vrouwenrechten systematisch onder vuur te staan. Verhalen over losse handen, vulgaire gebaren en schunnige opmerkingen werden de afgelopen maanden massaal gedeeld. Met klachten over intimidatie, achtervolging, aanranding en verkrachting. Seksisme is overal. Dat bewijst de stroom van reacties op Twitter, gevolgd door de hashtag #wijoverdrijvenniet en het publieke debat dat ontstond rond verkrachting n.a.v. de dood van Steve Stevaert.
Op 3 augustus 2014 ging de zogenaamde antiseksismewet in voege. Deze wet reduceerde seksisme niet alleen tot een of andere vorm van overlast, ook invidualiseerde ze een fenomeen dat hoofdzakelijk een maatschappelijk probleem is. Het individu dat de overtreding begaat wordt geculpabiliseerd. De reclamebedrijven die dagelijks een objectiverend en seksistisch beeld van vrouwen de wereld insturen kunnen hun gang blijven gaan. Ook het nieuwe actieplan tegen verkrachting is in hetzelfde bedje ziek. Hoewel dergelijke voorstellen moeten worden toegejuicht, worden hiermee vooral de symptomen bestreden, zonder de oorzaak aan te pakken.
Tegelijk worden vrouwen hard getroffen door het besparingsbeleid. De aanvallen op de uitkeringen, de pensioenen, de gezondheidszorg, … treffen hen ongemeen hard. De uitholling van onze publieke diensten betekent dat veel taken weer op de kap van het gezin terechtkomen.
Als vrouwen vandaag een grotere vorm van emancipatie hebben bekomen, dan is dat omdat vorige generaties hebben gestreden voor meer onafhankelijkheid, vrijheid en gelijkheid. Het kapitalisme heeft deze vrijheden echter misbruikt en omgezet in haar eigen voordeel door er nieuwe winstbronnen van te maken. Enkel een maatschappij die gericht is op de noden van mensen en niet op de winsten van enkelen, kan seksisme uit de weg ruimen.