Volgens VB-voorzitter Van Grieken is de Leuvense NSV-afdeling goed bezig en vond zijn partij er recent nog enkele nieuwe personeelsleden. De politieke opstelling van de Leuvense NSV is hard extreemrechts. In april haalden ze de Oostenrijkse neonazi Martin Sellner naar Leuven, de man van de massale deportatieplannen waartegen honderdduizenden mensen in Duitsland de afgelopen weken betoogden.
Nu was het de beurt aan Van Langenhove, die zogezegd over landbouw zou spreken maar het platform vooral aangreep voor een racistische tirade. Enkele citaten uit het verslag van Het Nieuwsblad: “Er zijn nu eenmaal minder Afrikaanse ingenieurs. Klassen met veel Afrikaanse kinderen doen het slechter, weten we uit wetenschappelijk onderzoek”, “Als Roma-vrouwen je de weg komen vragen, ga je automatisch harder op je telefoon en je portefeuille letten” en vooroordelen hebben is voor Van Langenhove “nuttig en levensnoodzakelijk.” Extreemrechts voelt zich gesterkt door de peilingen en is het racisme aan het opstoken. Dat zagen we eerder ook al na de verkiezingen van 2019 toen extreemrechts bijvoorbeeld aan de Gentse universiteit een seksistische en racistische meeting hield met Jeff Hoeyberghs. Als het hiermee wegkomt, zal extreemrechts stappen verder zetten en de retoriek in daden omzetten.
Gelukkig was er een antifascistische tegenactie met meer dan 100 aanwezigen. Een betoging mocht niet van de stad Leuven. Haatmeetings aan de unief zijn geen probleem, maar met een betoging laten horen dat er protest is tegen racisme, seksisme en verdeeldheid wordt niet toegelaten. Het antifascistisch protest was strijdbaar en bracht activisten van diverse politieke achtergronden samen. Campagne ROSA en LSP mobiliseerden actief voor dit protest, samen met het Platform Antifascistische Activisten Leuven en een hele reeks organisaties waaronder de vakbonden aan de KU Leuven. Het was positief dat vertegenwoordigers van zowel ABVV als ACV het woord namen op de protestactie en zich duidelijk uitspraken. Strijd tegen alles wat ons verdeelt, is immers ook in het belang van de veiligheid van het personeel.
Elise van Campagne ROSA merkte op dat we de voedingsbodem van extreemrechts moeten aanpakken en dat dit een sociale strijd tegen het kapitalisme betekent. Ze maakte duidelijk dat we deze strijd internationaal moeten voeren en wees onder meer op de situatie in Brazilië. Eind maart spreekt een Braziliaanse socialistische feministe in Leuven (op woensdag 27 maart om 19u30 in zaal Romaanse Poort). Elise riep verder op om een antifascistische aanwezigheid te laten zien op 8 maart, de internationale vrouwendag. Offensief opkomen voor feministische eisen is onderdeel van het verzet tegen extreemrechts.
Het belang van antifascistisch protest werd door alle sprekers duidelijk gemaakt. Er werd verwezen naar de massale betogingen in Duitsland. In België zijn de acties nog kleiner, maar de massale verontwaardiging over de klassenjustitie en eigenlijk over heel het klassensysteem van onderdrukking en uitbuiting toont het potentieel. Elise verwees uitdrukkelijk naar Sanda Dia maar ook naar het massaprotest tegen de horror in Gaza. De Luikse antifascist Constantin van de Actief Linkse Studenten stelde dat Chez Nous zich moeilijk kan organiseren omwille van het stelselmatige antifascistisch protest dat mee gesteund en gevoerd wordt vanuit de arbeidersbeweging. Dat neemt niet weg dat de voedingsbodem ook langs Franstalige kant aanwezig is en kan leiden tot een doorbraak van Chez Nous. Ons daarop voorbereiden door ons beter te organiseren is belangrijk. Het opzetten van de nieuwe Belgische Antifascistische Coördinatie is een belangrijke stap in die richting.
De uitdagingen van antifascisten zijn groot: duidelijk maken dat extreemrechts geen antwoorden heeft, verzet organiseren tegen een beleid dat door de enorme sociale tekorten steeds meer asociale maatregelen neemt waarmee het extreemrechts achterna loopt en, vooral, de strijd opvoeren voor de belangen en noden van de sociale meerderheid van de bevolking, de werkende klasse in al haar diversiteit. Geert van Blokbuster en LSP stelde dat het niet de vluchtelingen zijn die 500 jobs schrappen bij Barry Callebout om de recordwinsten op peil te houden of die de nieuwe bussen van De Lijn niet bij Van Hool bestellen waardoor ook daar een sociaal drama dreigt. Neen, de migranten die bij Barry Callebout en Van Hool werken zijn evengoed slachtoffer van de winsthonger van voornamelijk witte mannen in raden van aandeelhouders. Onze tegenstander komt niet met gammele bootjes over de Middellandse Zee, maar met limousines en privéjets. Trouwens, wie tegen die privéjets durft te protesteren zoals Code Rood in december deed, wordt door het staatsapparaat met de matrak beantwoord. Zowel N-VA als VB juichten dat staatsgeweld toe!
Nooit heeft verdeeldheid onder de werkenden en onderdrukten iets opgeleverd. Het verzwakt de arbeidersbeweging en de mogelijkheid om samen op te komen voor hogere lonen, goede werkomstandigheden en een betere levensstandaard voor iedereen. Extreemrechts stond daarbij steeds aan de andere kant van de barricaden, van de strijd voor sociale zekerheid tot het protest tegen het bloedbad in Gaza vandaag. Elke versterking van extreemrechts is een obstakel in onze strijd voor fundamentele verandering, wat maatschappijverandering inhoudt om de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking eindelijk centraal te kunnen stellen. Een andere samenleving is nodig om de beschikbare middelen en rijkdom te richten op zorg, onderwijs, diensten en een beter leven in plaats van op oorlogsmisdaden. De winsthonger wegnemen zal niet automatisch gebeuren, we zullen er ons actief voor moeten organiseren. Daarbij komen wij op voor een socialistisch alternatief, een samenleving waarin we democratisch beslissen over wat en hoe er geproduceerd wordt. Dat is een samenleving die de voedingsbodem voor extreemrechts en alle vormen van onderdrukking en uitbuiting wegneemt. Voor minder doen we het niet! No Pasaran!
