Dit weekend werd George Zimmerman vrijgesproken in een bijzonder symbolische rechtszaak die aangeeft dat racisme in de VS verre van verdwenen is. In 2012 vermoordde Zimmerman als zelfverklaarde buurtwachter de 17-jarige Afro-Amerikaan Trayvon Martin. In de meest ophefmakende rechtszaak rond racisme sinds de zaak van de vier agenten die Rodney King meer dan 20 jaar geleden mishandelden, werd beslist om Zimmerman vrij te spreken. Waarom was deze zaak van zo’n belang?
Op basis van een artikel door Eljeer Hawkins, Harlem, New York
“Ik hoorde mijn zoon roepen”, getuigde Sybrina Fulton, de moeder van Trayvon Martin, tijdens de rechtszaak tegen George Zimmerman. Ze hoorde haar zoon om hulp roepen op die bewuste dag van de moord. Zimmerman was een zelfverklaarde buurtwachter die een 17-jarige Afro-Amerikaan vermoordde op 26 februari 2012. Deze zaak was de belangrijkste rond racisme sinds de vervolging van de vier agenten die Rodney King meer dan 20 jaar geleden in elkaar sloegen omdat hij zwart was.
Gerechtelijk racisme
Deze zaak zegt veel over het kapitalisme en het racisme in de VS. George Zimmerman werd beschuldigd van moord, maar pleitte onschuldig. Hij beweerde dat hij Martin neerschoot als onderdeel van zijn zelfverdediging. Daarbij greep hij terug naar de wetgeving in Florida rond zelfverdediging en hij beweerde dat Martin hem aanviel.
In feite maken de advocaten van Zimmerman hier de rechtszaak van Trayvon Martin van. Nadat hij letterlijk werd vermoord, volgt de moord op zijn naam en zijn karakter. Er wordt duchtig getapt uit een vat racistische stereotypen waarbij de Afro-Amerikaanse ‘criminaliteit’ centraal staat. Dat beeld wordt door de massamedia al opgehangen sinds de tijd van de slavernij en is weinig veranderd. Door hierop in te spelen proberen de advocaten Martin te veroordelen en hiermee Zimmerman vrij te spreken.
Sinds haar ontstaan heeft het Amerikaanse kapitalisme beroep gedaan op racisme. Dat is een belangrijk instrument van de elite om de werkende bevolking te verdelen en onder de knoet te houden. Het leidt bovendien tot de kanker van een minderwaardigheidscomplex onder kleurlingen en het leidt tot het aanvaarden van door de staat gesteund geweld tegen de zogenaamde ‘andere’.
Dit werd nogmaals benadrukt door enkele recente gebeurtenissen. In mei besloot een rechter in de Bronx dat de beschuldigingen tegen een agent van New York geen stand hielden. De agent had een 18-jarige jongen neergeschoten in de badkamer van zijn grootmoeder. De jongen was ongewapend. Er werd gezegd dat hij marihuana in het toilet wilde gooien, maar er werd nadien geen drugs gevonden. De rechter besloot om de agent niet te veroordelen op basis van een fout door het parket bij de doorverwijzing van de zaak.
Nog recenter was er de zaak van Marissa Alexander, een Afro-Amerikaanse moeder in Florida die negen dagen voordien was bevallen. Zij deed beroep op de wetgeving inzake zelfverdediging toen ze zich verdedigde tegen haar man die haar fysiek misbruikte. Marissa vuurde een waarschuwingsschot af van een geregistreerd en vergund wapen. Er werd niemand gewond. Maar Marissa kreeg wel een gevangenisstraf van 20 jaar.
De geschiedenis van brutale apartheidswetten in het zuiden, de racistische elementen van de ‘oorlog tegen drugs’, het aanhoudende politiegeweld tegen gekleurde werkenden en jongeren onder het mom van strijd tegen ‘criminaliteit’,… het zijn allemaal zaken die aangeven hoe diep het racisme ingebakken zit in de instellingen van het Amerikaanse kapitalisme en de voornamelijk blanke heersende elite. Het leidt meteen tot de vraag hoe we gerechtigheid voor Trayvon en de talrijke slachtoffers van onderdrukking op basis van huidskleur, klasse of gender kunnen bekomen?
De rechtszaak
De zes juryleden zijn allemaal vrouwen, 5 blanke vrouwen en een Latino. De openbare aanklager had 38 getuigen opgeroepen die gedurende negen dagen getuigden en onder meer aangaven dat er geen DNA van Trayvon op het geweer van Zimmerman werd gevonden en dat er geen DNA van Zimmerman werd gevonden onder de vingernagels van Trayvon. Dat ging in tegen het argument van zelfverdediging dat Zimmerman inriep.
In de rechtszaak waren er geluidsopnames van Zimmerman en Trayvon tijdens hun confrontatie. Zimmerman pleegde een telefoon naar de politie van Sanford waarin hij alle mogelijke racistische vooroordelen brengt. Hij stelde dat Trayvon zich op privaat domein van een ‘gated community’ bevond. De politie drong er bij Zimmerman op aan om niets te doen.
Toen de 19-jarige Rachel Jeantel getuigde, stonden de gevestigde en de sociale media vol met giftige, racistische en seksistische berichten. Rachel was een vriendin van Trayvon en de laatste die met hem sprak voor hij werd vermoord. Jeantel was bijzonder moedig en verdedigde Trayvon in haar antwoorden op de wraakroepende vragen van de advocaat van de verdediging.
Ze werd in de media vervolgens gepakt omwille van hoe ze er uit ziet, hoe ze sprak en omdat ze stelde dat Trayvon had gezegd dat de man die hem volgde – Zimmerman – een ‘creepy-ass cracker’ was. Dat volstond om haar aan de schandpaal te nagelen in wat deed denken aan de problematische Hollywood-film Precious.
In The Nation stelde Mychal Denzel Smith: “Rachel Jeantel is geen actrice uit Hollywood. Ze is geen opgeleide professional. Ze is geen regelmatige getuige in de rechtbank. Ze is een jonge zwarte vrouw die haar vriend mist. Ze kwam naar de rechtbank om alle informatie die ze over de bewuste avond had te delen.” Als dochter van Haïtiaanse en Dominicaanse ouders is Engels wellicht haar derde taal. Schrijven en lezen is niet evident voor haar. Waarom wordt ze dan zo zwaar aangepakt? Omdat ze de verdediging van Zimmerman onderuit haalde? Ze omschreef Trayvon als een iemand met sterke menselijke kwaliteiten die haar met respect en waardigheid behandelde. Als dit wordt vergeleken met de wijze waarop de rechtbank, de wolven van de media en de kapitalistische samenleving Trayvon afdeden als een bedreigende ‘agressor’ en marihuana-rokende verslaafde, is het verschil bijzonder groot.
Wat na de rechtszaak?
Om tot gerechtigheid te komen, moet de terechte woede van de werkende bevolking tot uiting komen. Het waren explosieve acties van onderuit die ervoor zorgden dat Zimmerman voor de rechtbank moest komen. Als we iets kunnen leren uit de recente internationale bewegingen in onder meer Brazilië en Turkije, dan is het wel dat militante sociale strijd de heersende elite een tijdlang kan stoppen bij het doorvoeren van een asociaal beleid.
Indien Zimmerman veroordeeld was, zou dit een gevoel van gerechtigheid hebben gegeven. Het zou de solidariteit van de werkende bevolking los van hun afkomst versterkt hebben. Maar er werd beslist om Zimmerman vrij te spreken, dat is een slag in het gezicht voor onze strijd tegen racisme en onderdrukking op basis van afkomst en klasse. Alleszins is er nood aan een nieuwe levendige arbeidersbeweging van onderuit waarbij wordt ingegaan tegen alle vormen van racisme, seksisme, klassenonderdrukking en het kapitalistische systeem zelf.
We moeten ons organiseren en overgaan tot vreedzame acties van burgerlijke ongehoorzaamheid door activisten, syndicalisten, lokale gemeenschapsorganisaties, Occupy-activisten en socialisten om duidelijk te maken wat deze uitspraak betekent en hoe we erop antwoorden.
De schaduw van de rellen in Los Angeles (na het politiegeweld op Rodney King) of Cincinnatti hangt boven deze zaak. Rellen zouden de elite en hun apparaat van politie, gevangenissen en controleorganen toelaten om in het offensief te gaan tegen arbeiders en jongeren, en zeker tegenover kleurlingen. Waar de heersende elite echt bang van is, zijn geen rellen maar een sterke beweging met eisen, organisatie en leiding.
Toen Trayvon vermoord was, stelden we met Socialist Alternatieve dat rellen mogelijk zouden zijn indien er geen georganiseerde beweging komt: “De vraag voor onze gemeenschappen is of we een de gebeurtenissen van LA of Cincinnati zullen terugzien of als we deze woede kunnen kanaliseren in een krachtige bevrijdingsbeweging? Als we ons niet aan de basis organiseren, zijn explosies als in Los Angeles en Cincinnati waarschijnlijk. We moeten mogen niet vergeten dat de Blank Panther Party met een programma voor economische rechtvaardigheid werd opgezet in oktober 1966 na de rellen van Watts in 1965. We moeten nu bouwen aan onafhankelijke wijkorganisaties die ingaan tegen iedere vorm van onderdrukking, door ons van wijk tot wijk en van school tot school te organiseren.”
De dood van Emmett Till inspireerde de moderne burgerrechtenbeweging. In augustus van dit jaar vieren we de 50ste verjaardag van de Mars op Washington voor Jobs en Vrijheid. We moeten ervoor zorgen dat Trayvon en de vele anderen onze inspiratie zijn voor een strijd tegen het kapitalisme en racisme.
- Stop de racistische oorlog tegen drugs. Vrijlating van al wie in de gevangenis zit voor kleine drugdelicten
- Stop het politiegeweld en racistische praktijken
- Voor democratisch verkozen wijkcomités die toezien op het naleven van de regels en de publieke veiligheid, met het recht om de verantwoordelijken democratisch af te zetten
- Investeer in huisvesting, ontspanningsmogelijkheden, werk,… in plaats van in gevangenissen!
- Stop de massale werkloosheid, armoede en ongelijkheid – de basis voor de meeste gevallen van criminaliteit. Dat kan door degelijke jobs voor iedereen te creëren met een massaal publiek programma van investeringen in diensten als degelijk onderwijs, gezondheidszorg en sociale diensten
Lees ook:
>> Malcolm X, “de kwaadste neger van Amerika”
>> A Cry for Freedom – The Struggle Against Racism and Capitalism
>> 40 jaar na de moord op Marthin Luther King – racisme in de VS
>> Lessen uit de geschiedenis van de Black Panthers
